kecz mi mała

Zwykle potrzeba jest wielu czynników, które przypadkowo muszą wystąpić jednocześnie, żeby zaistniało zjawisko wyjątkowe. Ale nie zawsze.

Silne wiosenne słońce w połączeniu ze lśniącą w nim królewskim szkarłatem strugą wina marki wino, chojnie rozlewanego do wielokrotnie wykorzystywanego jednorazowego kubeczka wystarczyło, żeby objawił się publicznie artysta o niepospolitym i wyjątkowym talencie.

Głosem oryginalnie chrapliwym, z artykulacją skłaniającą słuchaczy do nabożnego skupienia w celu rozpoznania warstwy lirycznej, artysta zaśpiewał z pobliskiej ławeczki pieśń wiosenną, tęskną i jak głos zgrzebną.

Choć byliśmy najbliżej, po długim wsłuchiwaniu się wyłapaliśmy jedynie fragment refreu: Kecz mi mała, kecz mi mała jeeee...e!

I tym, którzy mają wątpliwości wyjaśniam, że nie była to piosenka żeglarska o wyższości regatowej jachtów z ożaglowaniem typu kecz nad jachtami z popularnie stosowanym ożaglowaniem typu slup.

Postanowiłem z braku torby z odpowiednim sprzętem, sprofanować wizerunek artysty "cykając fotkę z komórki". Artysta widząc moje starania...zasłonił się gitarą.

Moje zdziwienie przerodziło się w pełne akceptacji zrozumienie gdy "zostałem objaśniony" przez towarzysza artysty. Ponieważ, "jak mnie uprzejmie objaśniał", w całości byłem na czarno (poza bielizną i nastrojem duszy - komentarz piszącego), artysta uznał, że cytuję "jestem mocniejszym osobowościowo charakterem, wobec czego on wymięka, ja wygrałem!" koniec cytatu.

A ja się pytam - tak wygrywać nawet bez gry wstępnej? Wstyd dla wygranego! Co to za regaty? Nawet jeśli dysponuję tylko ożaglowaniem typu slup (jeden maszt na śródokręciu)! Muszę się postarać o głos chropawy i strugę równie szkarłatną. Łabędzi śpiew - kecz mi mała! Eee nie...slup mi mała jeee...e!