Cholera...świątecznie się robi!

Po czym można poznać, że już prawie święta?

- po opustoszałych głównych deptakach, gdzie zwykle w innej porze roku ludzie spacerują spokojni i odprężeni,

- po korkach na atreriach do sklepów wiodących,

- po amoku w jakim tłum zapełnia centra handlowe,

- po obłędzie w oczach niektórych "pań domu" gdy odpychają Cię od półki w sklepie, bo już, teraz od razu muszą sięgnąć to co wydaje im się, że zasłaniasz,

- po cenach szybujących tak wysoko jak świąteczna gwiazdka,

- po pijanych mężczyznach (i kobietach też), którzy na firmowych wigiliach za bardzo wczuli się, a to w św. Mikołaja, a to zapatrzyli w śnieżynkę czy wreszcie polubili sam nastrój,

- po ilości nowych polan w lasach,

- po tym, że jak kupujesz najzwyklejsze skarpetki to przewiążą Ci je świąteczną wstążką a nawet papier toaletowy jest w świąteczne wzorki, choć aż strach takim w gwiazdki wymalowanym zrobić to co szarym makulaturowym udaje się tak bezrefleksyjnie,

- po tym, że nawet łysi (częściowo) pchają się do fryzjera,

i wreszcie głównie,

- po tym, że wszelkie badziewie, które zalegało bez nadziei sprzedaży półki w sklepach, znika nie wiedomo kiedy w torbach i opakowaniach czerwono-gwiazdkowo-śnieżynkowych i zmienia miejsce zalegania.

Nadchodzi czas niechcianych prezentów, skarpetek w przecudne wzorki, pięknie pachnących wód kolońskich, koszul w niespotykanych kolorach itd. Kobiety, skupcie się na dzieciarni! Powstrzymajcie się, nie róbcie tego mężczyznom w swoich rodzinach. Zastanówcie się jaką wiadomość niesie taki prezent.

On cichutko szepce do obdarowanego mężczyzny w imieniu tej co prezent kupiła udając św. Mikołaja:

- nie znam Cię,

- nie wiem co lubisz, co używasz, co Cię ucieszy,

- nie wiem co Ci kupić,

- właściwie to nie dbam o to a kupuję bo coś kupić trzeba,

- właściwie to co mnie człowieku obchodzisz, przylazłeś to trzeba Ci coś dać.

Czy św. Mikołaj tak by się zachował gdyby rzeczywiście istniał?