Victory

Zwycięstwo, przeżyliśmy święta i wracamy do normalności.

Nie żebym świąt nie lubił. Bardzo lubię święta gdy są świąteczne. Ale nie w tym jest dla mnie sens świąt, żeby latać kilka tygodni z amokiem w oczach i mętlikiem w głowie, obżerać się do upadłego potrawami, za którymi w większości nie przepadam, wpasować się w nutę powszechnego narzekactwa i pretensji, że ktoś, coś, inaczej, nie tak, że majonezu za dużo albo śledzia w śledziu za mało! Choinka była za gęsta a zupa za słona!

Jadłem to co chciałem, a to czego nie chciałem tym razem mnie nie skusiło. Spędziłem święta z tymi z którymi chciałem i tak długo jak mi pasowało, składałem życzenia szczerze i tym którym chciałem. Nie kupiłem ani jednego prezentu, poza czekoladkami dla mamy. A co najważniejsze w tym roku wybroniłem się przez hipokryzją składania życzeń tym, którym wcale życzeń nie chciałem składać. Nie żebym im źle życzył. Ale nie muszę ich składać z uśmiechem na ustach i iskrą w oku, kiedy w duszy jestem na nich wkurwiony lub mam w dupie.

Co do potraw to pamiętam, że obiecywałem Wam pokazać moje sushi wigilijne śledz-pure-cebulka-sosik śmietanowy. Ale nic z tego, bo go nie zrobiłem. Za dużo tego śledzia w czasie tych świąt. Zrobię jak za śledziem zatęsknię.

Za to zrobiłem tartę łososiowo-warzywną na francuskim cieście. Jadłem piernik mojej mamy Eli.

I także dla mamy specjalnie zrobiłem krewetki w pierwszy dzień świąt. 2 kg na 5 osób! Nie bardzo mi wyszły. A moja mama jest cool. Pokażcie mi babkę 70-letnią, która Ci powie, że nigdy krewetek nie jadła i chętnie by spróbowała! Taka jest, nie pęka. Nadal ma ciekawość życia.

Jak kilka lat temu nazbierałem z moim Maćkiem ślimaków i zrobiłem i przy jakiejś okazji rodzinnej spytałem kto chce spróbować, moja mama pierwsza była chętna. I jej smakowało.

Zawsze mi mówiła, że jestem do taty podobny ale tak naprawdę ja wiem, że do niej jestem podobny bardziej. Psychicznie. Ostatnio jej to dobitnie wyłożyłem i przyznała mi rację. Dużo dobrego od niej wziąłem. Dziękuję mamo!