Naprawianie

Każdy chłopiec dałby się pokroić, żeby takie koparki pracowały niedaleko jego domu, czemu mógłby się przyglądać do woli z rozdziawioną gębą. Mama musiałaby go wołami do domu ciągnąć. Ile musiałaby się przy tym nasłuchać zachwytów malca.
To czemu są takie zdewastowane? Gdzie mechanicy, gdzie operatorzy, którzy mają o nie dbać? Takie toporne, masywne, ze stali nie do zdarcia stoją smętnie w bezruchu, nieprzydatne! Zużyły się, operatorzy je zaniedbali, mechanicy nie potrafili już lepiej ich poskładać.
A nasze auta? Kto powie dobre słowo o mechaniku, który naprawiał mu auto? Zwykle słyszymy - "Ile trzeba wybulić na naprawę, a do tego jeszcze stale jak w filmie - jutro kochany jutro, eee...zarobiony jestem". Mamy wpływ na stan auta i często ponosimy winę za przedwczesne usterki lub zużycie. Mechynizmy proste ale nie wieczne. Budowa logiczna, powtarzalna, zasada działania niezmienna. A mechanicy też się mylą.
Czemu więc traktujemy lekarzy jak mechaników? A personel medyczny jak e...wulkanizatora?
Czy człowiek to prosty mechanizm?

Chcemy, żeby dokręcić śrubkę, przyszpachlować, podklepać i już mechanizm jak po generalnym remoncie, przejdzie przegląd, żeby wyjechać w trasę.

Ile razy, gdy awaria nie jest poważna, naprawiamy konsekwentnie do końca zgodnie ze sztuką i zaleceniami?

Kto jest operatorem tego "mechanizmu"? Często on doprowadza go do takiego stanu, że dokręcając śrubę zrywa się gwint?
Tzw. trudny pacjent? Awanturujemy się, wymądrzamy pełni pretensji. Kto to wytrzyma i zrobi dla nas wszystko co umie by nam pomóc? Chyba tylko święty.
_
Wychodzi na to, że dobry lekarz między Polakami to święty!

_

Ale czy w drugą stronę nie bywa czasem podobnie?